ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಅಧಿಕಾರ ಮುಖ್ಯವೋ, ನಾಡಿನ ಹಿತ ಮುಖ್ಯವೋ ಎಂಬುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಜನರಿಗೆ ಅರಿವಾಗುವುದು ನಾಡಿನ ಹಿತದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎದುರಾದಾಗಲೇ. ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿರುವಾಗ ಪುಂಖಾನುಪುಂಖವಾಗಿ ರಾಜ್ಯದ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ ಯಾವುದೇ ತ್ಯಾಗಕ್ಕೂ (ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗಕ್ಕೂ ಸಿದ್ದರೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರಾದರೂ ಕರ್ನಾಟಕದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ನಾಡಿನ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಪ್ರಾಣ ಬಿಟ್ಟ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ) ಸಿದ್ದರಿರುವುದಾಗಿ ಭಾಷಣ ಬಿಗಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ಮಹಾನ್ ಪರಿಣಿತರು. ಕಾವೇರಿ ನದಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿಯೂ ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕೆಂಬ ಸ್ವಾರ್ಥದಿಂದಲೇ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾ ಬಂದರೇ ಹೊರತು ತಾವು ಅಧಿಕ್ಕಾರಕ್ಕೇರಿದ ಮರುಗಳಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಮಾತುಗಳಿಗೇ ತದ್ವಿರುದ್ದವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡವರೇ.

ದೇವೇಗೌಡರು ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳಾದರೂ ಕಾವೇರಿ ನದಿ ನೀರಿನ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಆದ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ೧೯೯೮ರಲ್ಲಿ ಕಾವೇರಿ ವಿವಾದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಗ್ಗಂಟಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಅಂದು ದೇವೇಗೌಡರ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬದಲಿಯಾಗಿ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಕೂತಿದ್ದವರು ಐ.ಕೆ. ಗುಜ್ರಾಲರು. ಆದರೆ ಅವರ ಸರ್ಕಾರವೂ ಅಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಉರುಳಿದ್ದರಿಂದ ನಂತರ ನಡೆದ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಬಿ.ಜೆ.ಪಿ. ನೇತ್ರತ್ವದ ಎನ್ ಡಿ ಎ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅಟಲ್ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿಯವರು ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಆಗ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲವಾಗಿ ಅಂದರೆ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿ ನಿಂತವರೇ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಅಣ್ಣಾ ಡಿ.ಎಂ.ಕೆ. ಪಕ್ಷದ ಅಧಿನಾಯಕಿ ಜೆ.ಜಯಲಲಿತಾ.

 

ತಮಿಳುನಾಡಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಖದರ್ರೇ ಅಂಥದ್ದು. ಅವರು ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷದವರಾಗಿರಲಿ ತಮ್ಮ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯವಾಗಿಯೋ, ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿಯೋ ಬೇಕಾದುದನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಸರ್ಕಾರಗಳ ಯುಗ ಆರಂಭವಾದ ನಂತರವಂತೂ ಇಡೀ ದೇಶದಲ್ಲಿ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಪಡೆದಷ್ಟು ಪ್ರಯೋಜನವನ್ನು ಮತ್ಯಾವ ರಾಜ್ಯವೂ ಪಡೆಯಲಿಕ್ಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಅನುಸರಿಸುವ ಬ್ಲಾಕ್ ಮೇಲ್ ತಂತ್ರವೇ ಕಾರಣ. ಕರ್ನಾಟಕದ ದುರಂತವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳು ಬಲಿಷ್ಟವಾಗದಿರುವುದು. ಇಲ್ಲಿರುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್, ಬಿಜೆಪಿ ಪಕ್ಷಗಳ ಮುಖಂಡರೆನಿಸಿಕೊಂಡವರು ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷಗಳ ದೆಹಲಿಯ ನಾಯಕರುಗಳ ಬಾಲಬುಡುಕರಾಗಿರುವುದರಿಂದ ರಾಜ್ಯದ ಹಿತಕ್ಕಿಂತ ಅವರಿಗೆ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿರುವ ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷದ ಹಿತವೇ ಮುಖ್ಯ. ಜಯಲಲಿತಾ ಪ್ರಧಾನಿ ವಾಜಪೇಯಿಯವರ ಮೇಲೆ ಹೇರಿದ ಒತ್ತಡದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ವಾಜಪೇಯಿಯವರು ಕಾವೇರಿ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ನಾಲ್ಕು ರಾಜ್ಯಗಳ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳ ಸಭೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿ ಕಾವೇರಿ ನದಿ ಪ್ರಾಧಿಕಾರ ಮತ್ತು ಉಸ್ತುವಾರಿ ಸಮಿತಿ ರಚಿಸಲು ಮುಂದಾದರು.

 

೨೦೦೨ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೪ರಂದು ಮತ್ತೆ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ೦.೮ ಟಿ.ಎಮ್.ಸಿ ನೀರನ್ನು ಬಿಡಬೇಕೆಂದು ಅದೇಶಿಸಿತು. ಅಂದು ಕರ್ನಾಟಕದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದವರು ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆಯವರೇ ಆದ ಸೋಮನಹಳ್ಳಿ ಮಲ್ಲಯ್ಯ ಕೃಷ್ಣ. ಯಾವಾಗ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟು ಆದೇಶ ನೀಡಿತೋ ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣ ಕಂಗಾಲಾದರು. ಕಾವೇರಿ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆ ರೈತರ ಜೀವನದಿ, ಬಹುತೇಕ ರೈತರ ಬದುಕು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವುದೇ ಕಾವೇರಿ ನದಿ ನೀರಿನ ಮೇಲೆಯೇ. ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣರಿಗೆ ನೀರು ಬಿಡುವುದು ಪ್ರಾಣ ಸಂಕಟಕ್ಕೀಡುಮಾಡಿತ್ತು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ನೀರು ಬಿಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು. ಇದನ್ನೇ ನೆವವಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡ ತಮಿಳುನಾಡು ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣರ ವಿರುದ್ದ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ನಿಂದನೆಯ ಮೊಕದ್ದಮೆಯನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಈ ಮೊಕದ್ದಮೆಯಿಂದಾಗಿ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣರಿಗೆ ಛೀಮಾರಿ ಹಾಕಿತು. ಇದರಿಂದ ಅಧಿಕಾರ ಹೋಗುತ್ತದೆಂದು ಕನಲಿಹೋದ ಕೃಷ್ಣ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮೆ ಯಾಚಿಸಿಬಿಟ್ಟರು. ಹಾಗೆ ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸಿದ ಮರುಗಳಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಕರ್ನಾಟಕದ ಜಲಾಶಯಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ರೈತರಿಗೇ ನೀರಿನ ಅಭಾವವಿದ್ದರೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ನೀರು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ನೀರು ಬಿಟ್ಟ ಕೂಡಲೇ ತಮ್ಮ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ಆಕ್ರೋಶವನ್ನು ತಣಿಸಬೇಕೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಅದ್ಯಾವ ಮಹಾನುಭಾವರ ಸಲಹೆ ಪಡೆದರೋ ಧಿಡೀರೆಂದು ಅದೇ ತಿಂಗಳು ೭ ರಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕೃಷ್ಣರಾಜಸಾಗರ ಅಣೆಕಟ್ಟೆ ಬಳಿಗೆ ಪಾದಯಾತ್ರೆ ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಯಾತ್ರೆ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಂಡರು. ಅದರ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ರಾಜ್ಯದ ರೈತರಿಗೆ ಅದರಲ್ಲೂ ಅವರದ್ದೇ ಆದ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆ ರೈತರಿಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಅವರದ್ದಾಗಿತ್ತು.

 

ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳದ್ದು ಎಂಥಾ ವಿಪರ್ಯಾಸ ನೋಡಿ! ದೇವೇಗೌಡರು ಒಂದು ತೊಟ್ಟು ನೀರನ್ನೂ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಹರಿಸಬಾರದೆಂದು ಇದೇ ಕಾವೇರಿ ನೀರಿಗಾಗಿ ಪಾದಯಾತ್ರೆ ಮಾಡಿ ಅಧಿಕಾರ ಹಿಡಿದಿದ್ದರು. ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೇರಿದ ನಂತರ ರಾಜ್ಯದ ಜನತೆಯ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ನೀರು ಹರಿಯಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣರದ್ದು ಉಲ್ಟಾ ಕೇಸು. ಇವರು ನೀರು ಬಿಟ್ಟು ಪಾದಯಾತ್ರೆ ಮಾಡಿ ಅಧಿಕಾರ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು!

ಆದರೆ ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣರವರ ವರ್ತನೆ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆಯ ರೈತಾಪಿ ವರ್ಗವನ್ನೂ, ರೈತ ಸಂಘಟನೆಯವರನ್ನೂ, ಕನ್ನಡಪರ ಸಂಘ ಸಂಸ್ಥೆ ನಾಯಕರುಗಳನ್ನೂ, ಇಂಥಾ ಸಮಯಕ್ಕೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳನ್ನೂ ರೊಚ್ಚಿಗೇಳುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ಈ ಸಂಘಟನೆಗಳೆಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಕ್ಕಾಗಿರುವ ಅನ್ಯಾಯದ ವಿರುದ್ದ ಸೆಟೆದು ನಿಂತವು. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟಿನ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಮತ್ತು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಬ್ಲಾಕ್ ಮೇಲ್ ತಂತ್ರದ ಒತ್ತಡ ಇತ್ಯಾದಿ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಲು ಮುಂದಾದವು. ಬೆಂಗಳೂರು ಸೇರಿದಂತೆ ಮೈಸೂರು, ಮಂಡ್ಯ, ಚಾಮರಾಜನಗರ, ಹಾಸನ ಮುಂತಾದೆಡೆ ಭಾರೀ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳಾದವು. ಮಂಡ್ಯ ನಗರವಂತೂ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧಗೊಂಡಿತು. ತಮ್ಮ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಿಂದಲೇ ಜಿಲ್ಲೆಯ ರೈತರಿಗೆ ಪರಮ ಅನ್ಯಾಯವಾಯಿತೆಂಬುದೇ ಅವರ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಜಿಲ್ಲಾ ರೈತ ಹಿತರಕ್ಷಣಾ ಸಮಿತಿ ಅಧ್ಯಕ್ಶರಾದ ಜಿ. ಮಾದೇಗೌಡ, ರೈತಸಂಘದ ನಾಯಕ ಕೆ.ಎಸ್. ಪುಟ್ಟಣ್ಣಯ್ಯ, ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ಮುಖಂಡ ಕೆ.ಎನ್. ನಾಗೇಗೌಡ ಮುಂತಾದವರೆಲ್ಲಾ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ನಾಯಕತ್ವ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಅಪಾರ ಜನಬೆಂಬಲ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರಿಂದ ಅದು ಉಗ್ರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆಗೆ ಕೃಷ್ಣ ಪಾದಯಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದಾಗ ರೈತರ ಸಹನೆಯ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆದು ಅವರ ವಿರುದ್ದ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಿಳಿದಾಗ ಅದು ತೀರ್ವ ಸಂಘರ್ಷಕ್ಕೆ ದಾರಿಯಾಯಿತು.

 

ತೀರ್ವಗೊಂಡ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯಿಂದಾಗಿ ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾದ ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣರ ಸರ್ಕಾರ, ಚಳವಳಿಯನ್ನು ಮಟ್ಟಹಾಕಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಜಿ. ಮಾದೇಗೌಡ, ಕೆ.ಎನ್. ನಾಗೇಗೌಡ, ಕೆ.ಎಸ್. ಪುಟ್ಟಣ್ಣಯ್ಯ, ಎಂ.ಎಸ್. ಅತ್ಮಾನಂದ ಮುಂತಾದವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿತು. ಕೆ.ಎನ್. ನಾಗೇಗೌಡರನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ವೈಷಮ್ಯದಿಂದ ದೂರದ ಧಾರವಾಡ ಜೈಲಿಗಟ್ಟಿದರೆ, ಜಿ. ಮಾದೇಗೌಡ ಮತ್ತಿತರ ನಾಯಕರುಗಳನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರು ಜೈಲಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕಲಾಯಿತು. ಅಲ್ಲದೆ ಜಿಲ್ಲೆಯಾದ್ಯಂತ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಚಳವಳಿ ಹಿಂಸಾಚಾರದ ಸ್ವರೂಪ ಪಡೆಯಲಿದ್ದುದರಿಂದ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆಯಾದ್ಯಂತ ಕರ್ಫ಼್ಯೂ ವಿಧಿಸಲಾಯಿತು.

 

ಇದೇ ವೇಳೆ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿಯೂ ಸರ್ಕಾರದ ವಿರುದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಯಿತು. ಅದರ ನೇತ್ರತ್ವವನ್ನು ಕುರುಬೂರು ಶಾಂತಕುಮಾರ್ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಮೈಸೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹೆಚ್.ಡಿ. ಕೋಟೆ ತಾಲೂಕಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕಬಿನಿ ಜಲಾಶಯದಿಂದ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ನೀರು ಹರಿಸಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಅವರು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿಡಿದ್ದರು. ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದುರಂತವೊಂದು ನಡೆದು ಹೋಯಿತು. ಗುರುಸ್ವಾಮಿಯೆಂಬ ರೈತ ಮುಖಂಡರೊಬ್ಬರು ಭಾವೋದ್ವೇಗಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ತಾವು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಬಿನಿ ಜಲಾಶಯಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಪ್ರಾಣಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರು. ಅವರ ಜತೆಗೆ ಜಲಾಶಯಕ್ಕೆ ಜಿಗಿದಿದ್ದ ಇತರರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲಾಯಿತಾದರೂ ಗುರುಸ್ವಾಮಿಯವರು ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದರು.

 

ಇದುವರೆಗೂ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಕಾವೇರಿ ನೀರು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಡೈಲಾಗು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ, ಮಾಡಿದ್ದನ್ನೇ ಮಾಡಿ ರೈತರಿಗೆ ಆಟವಾಡಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳೆಲ್ಲಾ ನಿಯತ್ತಾಗಿ ನೀರು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರಷ್ಟೆ. ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುವ ರಿಸ್ಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ!! ಈ ಬಾರಿ ರೈತನೊಬ್ಬ ನೀರು ಬಿಡುವುದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಪ್ರಾಣಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಕಾವೇರಿ ಚಳವಳಿಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಯಿತು. ಕಾವೇರಿಗಾಗಿ ಮೊದಲ ಹುತಾತ್ಮರಾದ ಪ್ರಕರಣ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಸಂಚಲವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತ್ತು.

ಅತ್ತ ಹಾಸನದಲ್ಲಿಯೂ ರಾಜ್ಯ ರೈತಸಂಘದ ಕೋಡಿಹಳ್ಳಿ ಚಂದ್ರಶೇಖರ್ ನೇತ್ರತ್ವದಲ್ಲಿ ಚಳವಳಿಯು ಕಾವು ಪಡೆಯತೊಡಗಿತ್ತು. ತುಮಕೂರಿನಲ್ಲಿಯೂ ಭಾರೀ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಯಿತು. ಚಳುವಳಿ ನಿಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ತೀರ್ವ ಸ್ವರೂಪ ಪಡೆಯತೊಡಗಿದ್ದರಿಂದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎಸ್.ಎಂ. ಕೃಷ್ಣ ಆತಂತಕ್ಕೀಡಾಗಿದ್ದರು. ರೈತರು ಕಾವೇರಿ ನದಿಯ ಜಲಾಶಯಗಳ ಬಳಿ ಸೇರಿ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ನೀರು ಬಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಹೇಳತೊಡಗಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಜಲಾಶಯಗಳ ಬಳಿಯೂ ಭಾರೀ ಪೋಲೀಸ್ ಬಂದೋಬಸ್ತ್ ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು.

 

ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿ ಕಾವೇರಿ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ನಿಜವಾಗಿ ಒಟ್ಟು ತಂದವರು ಅಂದಿನ ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದ ಜಾಣಗೆರೆ ವೆಂಕಟರಾಮಯ್ಯನವರು (ಈಗಿನ ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕನ್ನಡಕ್ಕಾಗಿಯೇ, ಕನ್ನಡ ಜನರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿಯೇ ಮೀಸಲಿದೆಯೇ ಎನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಅನುಮಾನಗಳಿವೆ ಬಿಡಿ). ಕನ್ನಡ ಚಳವಳಿ ನಾಯಕರಾದ ವಾಟಾಳ್ ನಾಗರಾಜ್, ಜಿ. ನಾರಾಯಣ ಕುಮಾರ್, ಕೆ. ಪ್ರಭಾಕರ ರೆಡ್ಡಿ, ಸಾ.ರಾ. ಗೋವಿಂದು, ರಾಮಣ್ಣ ಕೋಡಿಹೊಸಳ್ಳಿ, ಮುಂತಾದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ಜಾಣಗೆರೆ ಒಟ್ಟಾರೆ ಹೋರಾಟದ ರೂಪುರೇಷೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸತೊಡಗಿದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ರೈತ ನಾಯಕರಾದ ಪ್ರೊ.ಎಂ.ಡಿ. ನಂಜುಂಡಸ್ವಾಮಿ, ಕೆ.ಎಸ್. ಪುಟ್ಟಣ್ಣಯ್ಯ, ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲಾ ರೈತ ಹಿತರಕ್ಷಣಾ ಸಮಿತಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಜಿ. ಮಾದೇಗೌಡ, ರಾಜಕೀಯ ಮುಖಂಡರಾದ ಕೆ.ಎನ್. ನಾಗೇಗೌಡ ಮುಂತಾದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದರು.

 

ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕಾವೇರಿ ಚಳವಳಿಯು ತೀರ್ವ ಸ್ವರೂಪ ಪಡೆಯಿತ್ತಿದ್ದಂತೇ ಇನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಾರೆಯೇ? ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಒಂದಾದ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಚಿತ್ರರಂಗದ ಘಟಾನುಘಟಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ದೇಶಕ ಭಾರತಿರಾಜಾ ಮತ್ತು ನಟ ಪ್ರಭು ನೇತ್ರತ್ವದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಿಳಿದಿದ್ದರು. ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ನೀರು ಹರಿಸಲು ನಿರಾಕರಿಸಿರುವ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ತಮಿಳುನಾಡಿನಿಂದ ಪೂರೈಕೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ ವಿದ್ಯುತ್ ವಿತರಣೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಅವರು ಮುಂದಾಗಿದ್ದರು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಚಿತ್ರಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಂಡನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ವಿದ್ಯುತ್ ಸರಬರಾಜಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನೈವೇಲಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಕೇಂದ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಸರಬರಾಜಾಗುತ್ತಿದ್ದ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಕಡಿದು ಹಾಕಿದರು. ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆ ಇದೇ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಮೆಟ್ಟೂರಿನಲ್ಲಿ ಅಣೆಕಟ್ಟೆ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಕನ್ನಡಿಗರು ವಿದ್ಯುತ್ ನೀಡಿದ್ದೆವು!! ಅಂದು ನಾವು ವಿದ್ಯುತ್ ನೀಡದಿದ್ದಲ್ಲಿ ತಮಿಳುನಾಡು ಮೆಟ್ಟೂರು ಅಣೆಕಟ್ಟೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. (ಇದರ ಬಗೆಗೆ ಕಾವೇರಿ ಚರಿತ್ರೆಯ ಮೊದಲ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ) ಆದರೆ ಎಂದಿಗೂ ಉಪಕಾರವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸರ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ವಿದ್ಯುತ್ ಕಡಿತ ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿಯದೇ ಚಿತ್ರರಂಗದವರ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಸಹಕರಿಸಿದ್ದರು.

 

ಇದಿಷ್ಟೇ ಸಾಕಿತ್ತು ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ತಮಿಳರ ವಿರುದ್ದ ಸಿಡಿದೇಳಲು. ತಮಿಳು ಚಿತ್ರರಂಗದವರ ವರ್ತನೆ ಕನ್ನಡಪರ ಸಂಘಟನೆಯವರನ್ನು ತೀರ್ವ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೀಡುಮಾಡಿತ್ತು. ಕರ್ನಾಟಕವು ತನ್ನ ಜಲಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳಿಂದ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಬಿಡುವ ನೂರಾರು ಟಿ.ಎಂ.ಸಿ ನೀರಿಗೆ ಒಂದು ಪೈಸೆಯನ್ನೂ ಪಡೆಯದಿರುವಾಗ, ಪ್ರತಿ ಯುನಿಟ್ಟಿಗೆ ಇಂತಿಷ್ಟು ದರವೆಂದು ಹಣವನ್ನು ಪಡೆದು ನೀಡುವ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಕಡಿದುಹಾಕುವಲ್ಲಿ ರುವಾರಿಯಾಗಿದ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರರಂಗಕ್ಕೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಬೇಕೆಂದು ಕನ್ನಡಪರಸಂಘಟನೆಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಘಟನೆಗಳವರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಜಾಣಗೆರೆ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು. ಅದು ಕನ್ನಡ ಸಂಘಟನೆಗಳ ನಾಯಕರುಗಳಿಗೆ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿತ್ತಾದರೂ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದ ಕೆಲವು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಸರಿಯೆಂದು ಕಂಡುಬರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳ ಬಹಿಷ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ನಾಯಕರುಗಳ ಸಂಪೂರ್ಣ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಅಲ್ಲದೆ, ತಮಿಳು ಚಿತ್ರರಂಗದವರು ತಮಿಳುನಾಡು ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿ ನೈವೇಲಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟನಾ ಧರಣಿ ನಡೆಸಿ, ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಸರಬರಾಜಾಗುತ್ತಿದ್ದ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಕಡಿತಗೊಳಿಸಿದ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗವೂ ಮುಂದಾಗಬೇಕೆಂದು ಕನ್ನಡ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಮುಖಂಡರು ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದ್ದರು. ದುರಂತವೆಂದರೆ ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ, ರೈತರ ಬವಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕರುಳು ಕಿವಿಚುವಂತೆ ಕತೆ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ಚಿತ್ರರಂಗದ ಮಂದಿ ಆ ಕರೆಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸದೇ ಹೋದರು.

 

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಕಾವೇರಿ ಹೋರಾಟವೆಂದರೆ ಚಿತ್ರರಂಗದವರ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ ಹೆಚ್ಚೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ನಟ, ನಿರ್ದೇಶಕ, ತಂಡಗಳಿಗೆ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳಿಗೆ ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ ಕೊಟ್ಟು ಅದನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡುವ ವಿತರಕರ, ಥಿಯೇಟರ್ ಮಾಲೀಕರ ಬಗ್ಗೆ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೇ ಅತೀವ ಅಸಮಾಧಾನವಿದೆ. ನಮಗೆ ನಾವು ಕೇಳಿದಷ್ಟು ಕಾವೇರಿ ನೀರೂ ಬೇಕು, ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಾಗುವಂತೆ ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ಹೀರೋಗಳಾಗಬೇಕು, ಪಕ್ಕದ ರಾಜ್ಯದ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ತೆವಲಿನ ಜೊತೆಗೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬರುವ ಚಿತ್ರಗಳ ಕಲೆಕ್ಷನ್ ಗಂಟೂ ಕೈಸೇರಬೇಕೆಂಬ ದುರಾಸೆ ತಮಿಳು ನಟರಿಗಿದೆ ಅಲ್ಲವೇ.

 

ನೀವೇ ನೋಡಿ! ಭಾವನೆಗಳಿಂದ, ಕಷ್ಟ-ನೋವು-ಕೊರತೆಯಿಂದ ಶುರುವಾದ ಕಾವೇರಿ ನೀರಿಗಾಗಿನ ಹೋರಾಟ ಮೊದಲು ರಾಜಕೀಯದಿಂದ, ಅನಂತರ ಹಣದಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿತವಾಗುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಿತು...

೨೦೦೨ರ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೨ರಂದು ಕನ್ನಡಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಕರೆಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಬೆಂಗಳೂರು ಬಂದ್ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅದಾದ ನಂತರ ತಮಿಳುಚಿತ್ರಗಳ, ಟಿವಿ ಚಾನಲ್ಲುಗಳ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆದ್ದೂ ನಡೆಯದಿದ್ದಂತಹ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿತು. ಅದನ್ನು ಕಂಡು ತಮಿಳು ಚಿತ್ರರಂಗದವರು ಬೆಚ್ಚಿದ್ದರು. ಏಕೆಂದರೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವರ ಆದಾಯಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ಕಳೆದಬಾರಿ ೧೯೯೩ರಲ್ಲಿ ಜಯಲಲಿತಾ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಉಪವಾಸಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ರಜನೀಕಾಂತ್, ಕಮಲಾಹಾಸನ್, ಶ್ರೀದೇವಿಯರ ಚಿತ್ರಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ಬಾರಿ ರಜನೀಕಾಂತ್ ಆ ಬಗೆಯ ತಪ್ಪು ಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಡೀ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರರಂಗದವರು ಕನ್ನಡಿಗ ನಟರೆನಿಸಿದ್ದ ಕೆಲವರನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿಟ್ಟು ತಾವು ಮಾತ್ರವೇ ಈ ಬಗೆಯ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ಈ ಬಾರಿ ಜಾಣರಾಗಿದ್ದ ರಜನೀಕಾಂತ್ ’ನೀರಿಗಾಗಿ ರಕ್ತ ಹರಿಸುವುದು ಬೇಡ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೀರನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ನಮ್ಮ ಹೋರಾಟವಾಗಬೇಕು’ ಎಂದಿದ್ದನ್ನು ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಾಭಿಮಾನಿಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ್ದರು.

 

ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಮೊದಲು ಪಿಂಚ್ ಆಗುವುದು ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳ ಪ್ರದರ್ಶನ ನಿಂತಾಗ, ತಮಿಳು ಚಾನೆಲ್ ಗಳ ಪ್ರಸಾರ ನಿಂತಾಗ. ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರರಂಗಕ್ಕೂ ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೂ ಅಂತರ ಕಡಿಮೆ ನೋಡಿ!ಅಹಿಂಸಾತ್ಮಕವಾಗಿ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಜೇಬಿಗೆ, ಇಗೋಗೆ ಹೊಡೆತ ಕೊಡಬೇಕೆಂದರೆ ಇದೇ ಶಾರ್ಟ್ ಕಟ್ ಎಂದು ಕನ್ನಡ ಚಳುವಳಿಗಾರರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗದ ಕೆಲವರಿಗೆ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರರಂಗದವರ ಹಣಕಾಸಿನ ಕೃಪಾಕಟಾಕ್ಷ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡದ ಚಿತ್ರಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳಿಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದರಿಂದ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳ ಪ್ರದರ್ಶನ ನಿಲ್ಲುವುದರಿಂದ ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ನಷ್ಟ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಚಾನಲ್ಲುಗಳ ಮಾಲೀಕರು, ತಮಿಳು ಚಿತ್ರವಿತರಕರು, ಪ್ರದರ್ಶಕರು ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದ ಪೋಲೀಸ್ ಕಮೀಷನರ್ ರನ್ನು ಕಂಡು ಮನವಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದರು. ಪೋಲೀಸರು ಅವರ ಮನವಿಗೆ ಒಲಿದಿದ್ದರೂ ಇದರಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕುಪಿತರಾದ ಕನ್ನಡ ಚಳವಳಿಗಾರರು ಕಮೀಷನರ್ ಪ್ರಸಾರಕ್ಕೆ ನೀಡಿದ್ದ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಹಿಂದೆಗೆಸಿದರು. ಈ ಬಾರಿಯ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಹೆಚ್ಚೇ ನಷ್ಟ ಮಾಡಿಸಿತ್ತು.

 

ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳು, ಚಾನಲ್ಲುಗಳು ಪುನರಾರಂಭವಾಗಬೇಕೆಂದು ಅಂದಿನ ವಾರ್ತಾ ಸಚಿವ ಕಾಗೋಡು ತಿಮ್ಮಪ್ಪ, ಗೃಹ ಮಂತ್ರಿ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಖರ್ಗೆಯವರ ಮೇಲೂ ಒತ್ತಡ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಅವರೂ ಕೂಡಾ ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವುದಾಗಿಯೂ, ಯಾರೇ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದರೂ ಅವರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ರಕ್ಷಣೆ ನೀಡುವುದಾಗಿ ಬಹಿರಂಗ ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಕೆರಳಿದ ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಖರ್ಗೆ ಯವರಿಗೆ ಪತ್ರವೊಂದನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡಬಾರದೆಂದೂ, ಒಂದು ವೇಳೆ ಅನುಮತಿ ನೀಡಿದಲ್ಲಿ ಮುಂದಾಗುವ ಅನಾಹುತಗಳಿಗೆ ಸರ್ಕಾರವೇ ಹೊಣೆಯಾಗುತ್ತದೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮ ಎಲ್ಲರೂ ಸ್ವಲ್ಪವದರೂ ತೆಪ್ಪಗಾಗಿದ್ದರು.