ನವ ಕನ್ನಡತ್ವ ನಿರ್ಮಾಣದ ಆಚಾರ್ಯ ಕುವೆಂಪು

ನವೋದಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ನಿರ್ಮಿತಿಯನ್ನು `ರಮ್ಯ ಪಂಥ'ವೆಂದು, `ಪ್ರಕೃತಿ ಆರಾಧಕರ' ಪಂಥವೆಂದು, `ದೇಶಾಭಿಮಾನಿ ಆದರ್ಶ ಪ್ರೇರಿತ' ಸಾಹಿತ್ಯವೆಂದು ಹಲವು ವಿಧದಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಕುವೆಂಪು ಕಾವ್ಯ ಈ ಎಲ್ಲ ಗುಣ ವಿಶೇಷಗಳ ನಡುವೆಯೇ ತನ್ನ ಜನಮುಖೀ, ದೇಸಿ ಸತ್ವದ `ಪ್ರತಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ' ಆಶಯಗಳನ್ನು ಬಹಳ ಬಲವಾಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ: ಕುವೆಂಪು ಅವರಿಗೂ ಆ ಕಾಲದ ಇತರ ಲೇಖಕರಿಗೂ ಇದ್ದ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನಿಲ್ಲಿ ನಾವು ಗುರ್ತಿಸಬಹುದು. ಕುವೆಂಪು ಅವರಿಗೆ ಹೊರಗಿನ ಹೋರಾಟದಷ್ಟೇ ಒಳಗಿನ ಹೋರಾಟವೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಉಳಿದವರಿಗೆ ಹೊರಗಿನ ಹೋರಾಟದ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿ; ಒಳಗಿನ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಹಾನುಭೂತಿ, ಆದರೆ ಕುವೆಂಪು ಅವರಂತೆ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಹೋರಾಡಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಕುವೆಂಪು ಕಾವ್ಯ `ಚರಿತ್ರೆ'ಯನ್ನು ತನ್ನ ಒಡಲಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದ ಕಾವ್ಯ.

"...ಇದೊಂದು ಸ್ವಾರಸ್ಯದ ವಿಷಯ. ೧೯೨೪-೨೫ರ ನನ್ನೊಂದು ಹಸ್ತಪ್ರತಿಯಲ್ಲಿ `ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗೀತೆ' ಎಂಬ ಕವನ ಇದೆ. ಅದು ನನ್ನ `ಜಯಹೇ ಕರ್ನಾಟಕ ಮಾತೆ' ಎಂಬ ನಾಡಗೀತೆಯ ಪ್ರಪಿತಾಮಹನೋ ಪ್ರಪ್ರಪಿತಾಮಹನೋ ಆಗಿರಬೇಕು. ಠಾಕೂರರ ಜನಗಣಮನದಂತೆ ನಮ್ಮ ನಾಡಿಗೂ ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರಗೀತೆಯನ್ನು ನೀಡುವ ಪ್ರಯತ್ನದ ಭ್ರೂಣ ಸ್ಥಿತಿಯಂತಿದೆ ಅದು. ಅದರ ರಚನೆಯ ರೂಪಾಂಶ ನಾನು ಬೆಳೆದಂತೆಲ್ಲಾ ಬದಲಾವಣೆ ಹೊಂದುತ್ತಾ (ಭಾವ ಮತ್ತು ಭಾಷೆ ಎರಡರಲ್ಲಿಯೂ) ಕಡೆಗೆ `ಕೊಳಲು' ಕವನ ಸಂಗ್ರಹ ಅಚ್ಚಾದಾಗ ಒಂದು ಸ್ಥಿಮಿತಕ್ಕೆ ನಿಂತಿತು. ಮತ್ತು ೧೯೭೦-೭೧ರಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ತು ಅದನ್ನು ನಾಡಗೀತೆಯನ್ನಾಗಿ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದಾಗ ಮೂರು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಹಾಡಿ ಮುಗಿಸುವಂತೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು. ೪೭ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ೧೯೭೨ನೆಯ ಜುಲೈ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ (ನಾನೀಗ ಇದನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿರುವುದು ೨೭-೦೭-೧೯೭೨) ನಾಡಿಗೆ ಕರ್ನಾಟಕ ಎಂಬ ಹೆಸರಿಡುವ ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ವಿಧಾನಸಭೆ ಅಂಗೀಕರಿಸಿದೆ. ಬಹುಶಃ ಪರಿಷತ್ತು ಅಂಗೀಕರಿಸಿರುವ ನಾಡಗೀತೆಯನ್ನು ಸರ್ಕಾರವು ಒಪ್ಪುತ್ತದೆಂದು ಹಾರೈಸುತ್ತೇನೆ. ಭಾವ ಮತ್ತು ಭಾಷೆ ಎರಡರ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೂ ಕವಿಯ ವಿಕಾಸವನ್ನು ಗುರ್ತಿಸಲು ನೆರವಾಗುತ್ತದೆಂದು ಅದರ ಪೂರ್ತಿ ಪಾಠವನ್ನು, ಯಾವುದನ್ನೂ ತಿದ್ದಲು ಹೋಗದೆ, ಅದರ ಎಲ್ಲ ನ್ಯೂನತೆ ದೋಷಗಳೊಡನೆ ಇಲ್ಲಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಹೈದರ, ಟಿಪ್ಪು, ಶಿವಾಜಿ, ತುಕಾರಾಂ, ಪಂಪ, ಪುಲಿಕೇಶಿ, ಕೆಂಪೇಗೌಡ, ಅರ್ಥವಾಗದ `ಮಾ ರಾಮಾ' ಈ ಎಲ್ಲ ಹೆಸರುಗಳ ಕಲಬೆರಕೆಯ ವಿಚಿತ್ರ ಪಾಕವಿರುವುದನ್ನು ಓದುಗರು ದರಸ್ಮಿತರಾಗಿ ಗಮನಿಸಬಹುದು."

	ಮೂಲ: ಆಸ್ವಾಲ್ಡ್ ಎಮ್ಸ್ಥಲಿ, ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾ  ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ಡಾ ಎಚ್ ಎಸ್ ರಾಘವೇಂದ್ರ ರಾವ್
	ಹಾದಿಬದಿಯಲ್ಲೊಂದು ಅಗ್ಗಿಷ್ಟಿಕೆ     ನಸುನೀಲಿ ಹೊಗೆಚೆಲ್ಲುವ, ಅಗ್ಗಿಷ್ಟಿಕೆಯ ಸುತ್ತ ಯಾರೋ ಸೇದಿ ಒಗೆದ ಕೊರೆಬೀಡಿ ಸೇದುತ್ತ ಕಾಡುಹರಟುವ ಕುಡುಕ ನಾವಿಕರ ಹೋಲುತ್ತ ಕತೆಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ, ಬೆಚ್ಚಗಾಗುತ್ತ ಮುದುರಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ, ಮನೆಬಿಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು. ಚಳಿಗಾಳಿ ಹೀರುತಿದೆ ಮೈಯ ಕಣಕಣವನ್ನು ಕರುವು ಹೀರುವ ಹಾಗೆ ತಾಯ್ಕೆಚ್ಚಲನ್ನು. ಹೊಗೆಯ ಹಾವಳಿಯಿಂದ ಕೆಂಪಡರಿದ ಕಣ್ಣು ಬೆಂಕಿನಾಲಿಗೆ ಬರೆದ ಗೆರೆಗೆರೆ ಮುಖ ಬೆನ್ನು ಒಬ್ಬ ಆಕಳಿಸಿದ, ನಿದ್ದೆತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣ ನವಿರಾಗಿ ಉಜ್ಜಿದ. ಕನಸಿನಲ್ಲೆನುವಂತೆ ಹೀಗೆ ಗೊಣಗುಟ್ಟಿದ: "ನಾನೊಮ್ಮೆ ತಿಂದಿದ್ದೆ ಇಡಿ ಇಡಿ ಬ್ರೆಡ್ಡನ್ನು ಜಾಮಿಲ್ಲದ, ಬಟರಿಲ್ಲದ ಬರಿ ಬರಿ ಬ್ರಡ್ಡನ್ನು" ಆಮೇಲೆ, ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಮನೆಯಿಂದ ಹೆಣ್ಣು ಹೊರಬಂದಳು ಚಳಿಗಾಳಿಯ ಹೊರಗಿಟ್ಟಿದೆ ಮೈಮುಚ್ಚಿದ ಶಾಲು. ಆಗಬೇಕಿದೆ ಅಡಿಗೆ, ಬೆಂಕಿಬೇಕಿದೆ ಒಳಗೆ ಒಳಗೆಹೋಯಿತು, ಒಲೆಯು , ಇವರು ಚಳಿಗೆ. ನಕ್ಷತ್ರರಹಿತ ಕಡುಕಪ್ಪು ರಾತ್ರಿ, ಆ.. .. ಎಂದು ಬಾಯ್ತೆರೆದ ಕೊನೆಯಿರದ ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲರನು ನುಂಗಿತು, ಹಾಗೇನೆ ಉಳಿಯಿತು