ಆಮೇಲೆ ಅವನು ಮೀನು ಕುಯ್ದು ಒಲೆ ಮೇಲೆ ಇಡಲು ನೋಡಿದ್ರೆ ಸೌದೇನೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಹುಡುಗನ ಗುಡಿಸ್ಲ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಹಳೇ ಬೇವಿನ ಮರ ಇತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೇ ಒಂದೆರೆಡು ಒಣ ಪುರ್ಲೆ ಮುರ್ಕೊಳಣ ಅಂತ ಹುಡುಗ ಬೇವಿನ ಮರ ಹತ್ತಿದ. ಆ ಮರದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಗರುಡ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅದರ ಗೂಡಲ್ಲಿ ಎನೋ ಮಿರಮಿರ ಮಿಂಚ್ತಾ ಇತ್ತು. ಇವನು ಹೋಗಿ ನೋಡ್ತನೇ...ಬುಧ್ಧಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಬಂಗಾರದ ಸರ!! ಹುಡುಗನಿಗೆ ಸಂತೋಷ ತಡ್ಕಳಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಲೇ ಸಿಕ್ಕಿದೆಯಾ ಕಳ್ಳಮುಂಡೇ!! ಅಂತ ಕೂಗಿದ.

 

ಅವನು ಅಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿದ್ದು ಅವನ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಲಿದ್ದ ಆ ಮುದುಕಿಗೆ ಕೇಳಿಸ್ತು. ನಾನು ಇವನ ಬೆಳ್ಳಿ ತಪ್ಪಲೆಯನ್ನು ಕದ್ದಿರುವುದು ಇವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆಯೇನೋ ಅಂತ ಆ ಮುದುಕಿ ಹೆದರಿಕೊಂಡು ’ತಡಿಯಪ್ಪಾ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡ್ತೀನಿ’ ಅಂತ ಆ ತಪ್ಪಲೇನ ಅವನ ಮುಂದಿಟ್ಳು. ’ಎಣಿಸಿಕೊಳಪ್ಪಾ ಒಂದುನೂ ಎತ್ತಿಕೊಂಡಿಲ್ಲಾ’ ಅಂತ ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕೊಟ್ಟು ತಪ್ಪಾಯ್ತು ಅಂದ್ಲು. ಆ ಹುಡುಗ ಅದೆಲ್ಲನೂ ತೆಗೆದು ಮನೆಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡ. ಮರುದಿನದಿಂದ್ಲೇ ವ್ಯಾಪಾರ ಶುರು ಮಾಡಿದ. ಇನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಬಡ ಹುಡುಗರ್ನ ಕೆಲಸಕ್ಕಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಒಳ್ಳೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡಿ ಒಳ್ಳೆ ಮನುಷ ಆದ. ಬುಧ್ಧಿ, ಅದೃಷ್ಟ ಅವನನ್ನು ಆಗಾಗ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಿದ್ರು. ’ನನಗಿಂತಾ ನೀನೇ ಮೇಲು ಕಣಪ್ಪಾ’ ಅಂತ ಬುಧ್ಧಿ ತಮ್ಮನ ಬೆನ್ ತಟ್ಟಿದ.