ಕಾವೇರಿ ಚಳುವಳಿ-ಅಂತಿಮ ಭಾಗ: ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ ಮುಗಿಯುವುದೇ?!

ತಮಿಳು ಚಾನಲ್ಲುಗಳಿಗೆ ಹಾಗೂ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರಗಳಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಉಲ್ಲಸಿತರಾಗಿದ್ದ ಚಳವಳಿಗಾರರು ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತೀರ್ವಗೊಳಿಸಲು ಕನ್ನಡಪರ ಹೋರಾಟಗಾರರು, ರೈತ ಸಂಘಟನೆಗಳು, ವಿರೋಧಪಕ್ಷಗಳ ಸಭೆ ಸೇರಿಸಿ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಸಿ ೨೦೦೨ ರ ನವೆಂಬರ್ ೧ ರಂದು ಕರಾಳ ದಿನಾಚರಣೆ ಆಚರಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಅಂದು ಕರ್ನಾಟಕದ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವವಾದ್ದರಿಂದ ಎಸ್. ಎಮ್. ಕೃಷ್ಣರ ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರತಿವರ್ಷದಂತೆ ಈ ವರ್ಷವೂ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವವನ್ನು ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿ ನಡೆಸಲು ಸಿದ್ದತೆ ನಡೆಸಿತ್ತು. ಅದೇ ದಿನವನ್ನೇ ಕಾವೇರಿ ಹೋರಾಟಗಾರು ಕರಾಳ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿದ್ದುದು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ತಲೆಬಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ಚಳವಳಿಯ ನಾಯಕರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಕರಾಳ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನು ವಾಪಸ್ಸು ಪಡೆಯುವಂತೆ ವಿನಂತಿಸಿಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಕದ್ದುಮುಚ್ಚಿ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ನೀರು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಎಸ್. ಎಮ್. ಕೃಷ್ಣರ ನಿಲುವನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಖಂಡಿಸಿದ್ದ ಚಳುವಳಿ ನಾಯಕರು ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಮನವಿಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ್ದರು. ಕರಾಳದಿನವನ್ನು ಯಶಸ್ಸುಗೊಳಿಸಲು ರಾಜ್ಯಾದ್ಯಂತ ಹೋರಾಟಗಾರರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ ಸಂಘಟಿಸತೊಡಗಿದರು.

ಕರಾಳ ದಿನಾಚರಣೆಗೆ ತಯಾರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಆರ್ ಟಿ ನಗರದ ಸಿನಿಮಾ ಟೆಂಟ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ತಮಿಳು ಸಿನಿಮಾ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂಬ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದ ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರುಗಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ದೌಡಾಯಿಸಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲೇನಾದರೂ ಅನಾಹುತ ನಡೆಯಬಹುದೆಂಬ ಆತಂಕದಿಂದ ಚಳವಳಿ ನಾಯಕರುಗಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಧಾವಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಕೆಲವು ರೋಷಾವೇಶದ ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಆ ಟೆಂಟ್ ನ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಿ ತಮಿಳು ಸಿನಿಮಾದ ರೀಲಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯಿಟ್ಟಿದ್ದರಲ್ಲದೆ ಪರದೆಗೂ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿದ್ದರು. ಆ ಟೆಂಟ್ ನ ಮಾಲೀಕನಿಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿ ಸಿನಿಮಾ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಲು ಹೋಗಿದ್ದ ಮುಖಂಡರುಗಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದು ಪೂರ್ತಿ ಬೆಂಕಿಗಾಹುತಿಯಾಗಿದ್ದ ಸಿನಿಮಾ ಟೆಂಟ್. ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆ ಈ ಘಟನೆಗೆ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿತಾದ್ದರಿಂದ ಅದರ ಅದ್ಯಕ್ಷರಾದ ಜಾಣಗೆರೆ ಹಾಗೂ ಇತರೆ ನಾಯಕರ ಮೇಲೆ ಈ ಸಂಬಂಧ ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಮೊಕದ್ದಮೆ ದಾಖಲಾಯಿತು. ಈ ಘಟನೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚೆತ್ತು, ತಮಿಳರೇ ಹೆಚ್ಚಿರುವ ಜಾಗಗಳಲ್ಲೂ ತಮಿಳು ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕೆಂದು ಪೋಲೀಸರೇ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟರು.

೨೦೦೨ ರ ನವೆಂಬರ್ ೧ ರ ಕರಾಳ ದಿನಾಚರಣೆಯಂದು ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿದಂತೆ ಕೆಲವಾರು ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಸಂಘ-ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ರೈತ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಪ್ರತಿಭಟನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದವು. ಅಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೮ ಗಂಟೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಟೌನ್ ಹಾಲ್ ಮುಂದುಗಡೆ ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆ ಜಾಣಗೆರೆ ವೆಂಕಟರಾಮಯ್ಯ ನವರ ನೇತ್ರತ್ವದಲ್ಲಿ ಧರಣಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಏರ್ಪಡಿಸಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಪ್ರೊ. ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಪಾಟೀಲರೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವಾರು ಸಂಘಟನೆಗಳ ನಾಯಕರು, ಸಾಹಿತಿಗಳು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು. ಸಣ್ಣಗೆ ಮಳೆ ಜಿನುಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಧರಣಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನಡೆದಿತ್ತು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಕಂಠೀರವ ಸ್ಟೇಡಿಯಂ ನಲ್ಲಿ ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿತ್ತು. ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎಸ್. ಎಮ್. ಕೃಷ್ಣರಿಗೆ ಕಪ್ಪು ಬಾವುಟ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆಯ ಕೆಲವು ನಾಯಕರುಗಳು, ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಹೋಗಿದ್ದರು. ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಕೃಷ್ಣರು ಭಾಷಣ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ದೂರದಿಂದಲೇ ಕಪ್ಪು ಬಾವುಟ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿ ಧಿಕ್ಕಾರ ಕೂಗತೊಡಗಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಎಸೆದ ಚಪ್ಪಲಿಯೊಂದು ವೇದಿಕೆಯತ್ತ ಹಾರಿಬಂದಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಕಂಡ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎಸ್. ಎಮ್. ಕೃಷ್ಣ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ವಿಚಲಿತರಾಗಿ ಭಾಷಣ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದರೂ ಮರುಗಳಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಭಾಷಣ ಮುಂದುವರೆಸಿ ಕಾವೇರಿ ಹೋರಾಟ ಕುರಿತಂತೆ ತಮ್ಮದೇ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡಿದ್ದರು.

ಈ ಘಟನೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕೆಲವು ಖಾಸಗಿ ಗೂಂಡಾಗಳು ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರುಗಳ ಮೇಲೆ ಗೂಂಡಾಗಿರಿ ನಡೆಸತೊಡಗಿದರು. ಪರಿಸ್ತಿತಿ ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಮನಗೊಂಡ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿದ್ದ ಡಿ.ಸಿ.ಪಿ. ಗೋಪಾಲ್ ಹೊಸೂರ್ ರವರು ಗೂಂಡಾಗಳನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಕೆಲವು ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರುಗಳಿಗೆ ಏಟುಗಳು ಬಿದ್ದಿದ್ದವು. ಗಾಯಗೊಂಡವರಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನೂ ಕೊಡಿಸದೇ ಬಂಧಿಸಿದ ಪೋಲಿಸರು ಅವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆಡುಗೋಡಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪವೊಂದರಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಸೂಕ್ತ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದರು. ಇದಾದಮೇಲೆ ಟೌನ್ ಹಾಲ್ ಬಳಿ ಧರಣಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಣಗೆರೆ, ಚಂಪಾ, ನಾರಾಯಣಗೌಡ ಮುಂತಾದವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದ ಪೋಲೀಸರು ಅವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಜಾಲಹಳ್ಳಿ ಠಾಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿದ್ದರು. ಅದೇ ವೇಳೆ ಕೆ.ಆರ್. ವೃತ್ತದಲ್ಲಿನ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರ ಪ್ರತಿಮೆ ಬಳಿ ಧರಣಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಕನ್ನದ ಸಂಘರ್ಷ ಸಮಿತಿಯ ರಾಮಣ್ಣ ಕೋಡಿಹೊಸಳ್ಳಿ, ಶ್ರ.ದೇ. ಪಾರ್ಶ್ವನಾಥ್, ಕೋ.ವೆಂ. ರಾಮಕೃಷ್ಣೇಗೌಡ, ಕಾ.ವೆಂ. ಶ್ರೀನಿವಸಮೂರ್ತಿ, ಮುಂತಾದವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಹೆಚ್.ಎ.ಎಲ್. ಠಾಣೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟರು.

ಹೀಗೆ ಬಂಧಿತರಾಗಿದ್ದ ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರುಗಳನ್ನೂ, ಸಾಹಿತಿಗಳನ್ನೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ವಿವಿಧ ಠಾಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕಿದ್ದ ಪೋಲಿಸರು ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಆಡುಗೋಡಿ ಪೋಲೀಸ್ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಕರೆತಂದು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಮ್ಯಾಜಿಸ್ಟೇಟರನ್ನು ಕರೆಸಿದರು. ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಹಿರಿಯರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲರಿಗೂ ಜಾಮೀನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ಬಂಧನಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದರು. ರಾತ್ರಿ ೧೨ ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಪರಪ್ಪನ ಅಗ್ರಹಾರದ ಕೇಂದ್ರ ಕಾರಾಗೃಹಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಅದರ ಹೊರಗೇ ಒಂದೆರಡು ಗಂಟೆ ಪೋಲೀಸ್ ವ್ಯಾನಿನೊಳಗೇ ಕೂರಿಸಿ ಕಾಯಿಸಿದ್ದರು. ೧೭೫ ಜನ ಬಂಧಿತ ಚಳುವಳಿಗಾರರಿದ್ದರು. ಯಾರಿಂದ ಅದ್ಯಾವ ತರಹದ ಆದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರೋ ಪೋಲಿಸರು ಬಂಧಿತ ಚಳವಳಿಗಾರರನ್ನು ಕಾರಾಗೃಹದ ಒಳಗೆ ಕಳಿಸದೇ ಹೊರಗಡೆಯೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಆಶ್ಚರ್ಯವುಂಟು ಮಾಡಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಇವರನ್ನು ಕೂಡಿಹಾಕಲು ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಥಳಾವಕಾಶವಿಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ ಬಳ್ಳಾರಿ ಜೈಲಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿ ನಾಲ್ಕು ಬಸ್ಸು ತರಿಸಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಬಳ್ಳಾರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದರು. ಕೊರೆವ ಚಳಿಯ, ಜಿನುಗುವ ಜಡಿಮಳೆಯ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿಯೇ ನಡುರಾತ್ರಿ ಕಳೆದ ನಂತರ ಬಳ್ಳಾರಿಯತ್ತ ಹೊರಟಿದ್ದ ಚಳವಳಿಗಾರರು ಮರು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಬಳ್ಳಾರಿ ಕಾರಾಗೃಹದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಕಾವೇರಿ ನೀರಿಗಾಗಿ ಚಳವಳಿ ಮಾಡಿದವರನ್ನು ಕುಖ್ಯಾತ ಖೈದಿಗಳನ್ನಿಡುವ ಬಳ್ಳಾರಿ ಜೈಲಿಗಟ್ಟಿದ್ದು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎಸ್.ಎಮ್. ಕೃಷ್ಣರ ಸಾಧನೆಯಾಗಿತ್ತು.

ಎಸ್.ಎಮ್. ಕೃಷ್ಣರ ನಂತರ ೨೦೦೪ ರಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಧರ್ಮಸಿಂಗರ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಎರಡು ವರ್ಷ ಹಾಗೂ ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಆಡಳಿತ ನಡೆಸಿದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಕಾಲಕ್ಕೆ ಮಳೆಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಕಾವೇರಿ ಸಮಸ್ಯೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಕಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅದರೆ ೨೦೦೭ ರ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಫ಼ೆ. ೫ ರಂದು ಕಾವೇರಿ ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿಯು ಅಂತಿಮ ತೀರ್ಪನ್ನು ಸಾರಲಿದೆಯೆಂಬ ಪ್ರಕಟಣೆ ಹೊರಬಿತ್ತು. ಕರ್ನಾಟಕದ ಜನ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತಲೂ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು.

ಫ಼ೆ. ೫ರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಹೊತ್ತಿಗೆಲ್ಲಾ ಕಾವೇರಿ ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿಯ ಮಧ್ಯಂತರ ತೀರ್ಪು ಹೊರಬಿತ್ತು. ಕನ್ನಡಿಗರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆಯೇ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ ಪರಮ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿತ್ತು. (ಇದೇ ಸರಣಿಯ ಲೇಖನ ಮಾಲೆಯಲ್ಲಿನ ಮೊದಲನೇ ಭಾಗವಾದ ಕಾವೇರಿ ನದಿ ನೀರಿನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಪರಮ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳ ಸಮೇತ ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ). ಇಂತಹ ಪರಮ ಅನ್ಯಾಯದ ತೀರ್ಪನ್ನು ಖಂಡಿಸಿ ರಾಜ್ಯದೆಲ್ಲೆಡೆ ಜನ ರೊಚ್ಚಿಗೆದ್ದಿದ್ದರು. ಯಾವ ಸಂಘಟನೆಗಳ ನಾಯಕರ ಅಪ್ಪಣೆಗೂ ಕಾಯದ ಕನ್ನಡನಾಡಿನ ಜನತೆ ಭಾವಾವೇಶದಿಂದ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಮುಂದಾಗಿದ್ದರು. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಬೀದಿಗಿಳಿದದ್ದು ಟಿ.ಎ. ನಾರಾಯಣಗೌಡ ನೇತ್ರತ್ವದ ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು. ಮಾರನೆಯದಿನವೇ ಕರ್ನಾಟಕ ಗಡಿ ಹೋರಾಟ ಸಮಿತಿಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಚಳವಳಿ ಮುಖಂಡರಾದ ವಾಟಾಳ್ ನಾಗರಾಜ್, ಸಾ.ರಾ. ಗೋವಿಂದ, ಕೆ. ಪ್ರಭಾಕರರೆಡ್ಡಿ, ರಾಮಣ್ಣ ಕೋಡಿಹೊಸಳ್ಳಿ, ಕೆ.ಆರ್. ಕುಮಾರ್, ಎನ್. ಮೂರ್ತಿ, ಮುಂತಾದವರ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆತಡೆ, ಭೂತದಹನ, ನಿಷ್ಕ್ರಿಯ ಸಂಸದರ ಹರಾಜು, ಕುರಿಗಳು, ನಾಯಿಗಳು, ಎಮ್ಮೆಗಳಂತಹ ತರಹೇವಾರಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನೂ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು. ಅಂತೆಯೇ ಬೆಂಗಳೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ತಾಲ್ಲೂಕು ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ, ತುಮಕೂರು, ಮೈಸೂರು, ಮಂಡ್ಯ, ಚಾಮರಾಜನಗರ, ಹಾಸನ, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು, ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಮುಂತಾದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿನ ಕನ್ನಡದ ಕಟ್ಟಾಳುಗಳು ಯಾವ ನಾಯಕರುಗಳ ಅಪ್ಪಣೆಗೂ ಕಾಯದೇ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಿಳಿದಿದ್ದರು. ಫ಼ೆ. ೧೨ರಂದು ಕರ್ನಾಟಕ ಬಂದ್ ಆಚರಿಸಲು ಕರ್ನಾಟಕ ಗಡಿ ಹೋರಾಟ ಸಮಿತಿ ನಾಯಕರು ಕರೆ ಕೊಟ್ಟರು. ಇದಕ್ಕೆ ರೈತ ಸಂಘಟನೆಗಳು, ಕನ್ನಡಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳು, ದಲಿತ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಹಾಗೂ ವಿವಿಧ ಸಂಘ-ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಬೆಂಬಲ ಘೋಷಿಸಿದವು. ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳೂ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಿದ್ದವು. ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವೂ ಪರೋಕ್ಷ ಬೆಂಬಲವಿತ್ತಿತು.

ಫ಼ೆ. ೧೨ರಂದು ಬಂದ್ ಶಾಂತಿಯುತವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಬೀದರ್, ಬಾಗಲಕೋಟೆ, ಉಡುಪಿ, ಮಂಗಳೂರು, ಕಾರವಾರ ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಬಂದ್ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅದೇ ದಿನ ಕರ್ನಾಟಕ ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ರಾಜ್ಯದ ಹಲವೆಡೆ ರೈಲ್ ರೊಕೋ ಚಳವಳಿ ನಡೆಸಿತು. ಹಲವಾರು ರೀತಿಯ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನು ಹೇರಲಾಯಿತು. ಏನೇ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನು ಹೇರಿದರೂ ಕಾವೇರಿ ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿಯ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿರುವ ದೋಷಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಇದುವರೆವಿಗೂ ಮುಂದಾಗಿಲ್ಲ. ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಮಣಿಸುವಂತಾ ಬಲವಾದ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷದ ಕೊರತೆ ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳದ್ದೇ ಕಾರುಬಾರಾದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳು ತಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದ ಹಿತರಕ್ಷಣೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ರಾಜಿಯಾಗಲಾರರು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲಾರರು. ಆದರೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ದುರಂತವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆಸುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ರಾಜ್ಯದ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯನ್ನೇ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿರುವುದು.

ಈಗ ಕಾವೇರಿಯ ಕಾವು ಅಷ್ಟಿಲ್ಲ. ಈ ಬಾರಿ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ಸಾಗರ ತುಂಬಿದರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.

ಕಾವೇರಿ ಕಾವು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರುವ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೂ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಕನ್ನಡದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರುಗಳಿಂದ, ರೈತರಿಂದ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ನಿರಂತರ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಕಾವೇರಿ ತೀರ್ಪು, ಅದು ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ-ರೈತರಿಗೆ ಅನಾನುಕೂಲವಾಗದಂತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಕುರಿತು ಚರ್ಚೆಗಳು, ಚಿಂತನಾ ಕಾರ್ಯಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಸಾಹಿತಿ-ಕಲಾವಿದರು, ಗಾಯಕರು, ಉದ್ಯಮಿಗಳು, ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು, ಕಾರ್ಮಿಕರು, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಎಲ್ಲರೂ ಈವರೆಗೂ ಬೀದಿಗಿಳಿದು ತಮ್ಮದೇ ರೀತಿಯ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ವ್ಯಕ್ತ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇವತ್ತಿಗೂ ಕಾವೇರಿ ವಿಚಾರವಾಗಿ ನಮಗೆ ನ್ಯಾಯ ಸಿಕ್ಕೀತೆ ಎಂದು ಜಾತಕ ಪಕ್ಷಿಯಂತೆ ನಮ್ಮ ರೈತರು ಕಾತುರ, ಆತಂಕದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಇವರ ಆತಂಕವನ್ನು ದೂರ ಮಾಡುವತ್ತ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವಂತಹ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷ, ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರು ಬರುವವರೆಗೂ ಈ ನಮ್ಮ ರೈತರ, ಜನತೆಯ ಗೋಳು ಇದೇ ರೀತಿ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೇನೋ ಎಂಬ ಆತಂಕ ನಮ್ಮದು, ನಿಮ್ಮದು, ಎಲ್ಲರದ್ದೂ.

(ಮುಗಿಯಿತು)

 ಮೀಡಿಯಾ ಮೇನಿಯಾ

ಎಲೆ ಅಡಿಕೆ ಭಟ್ಟರ ಭಟ್ಟಂಗಿ ಪುರಾಣವು...